Μα πραγματικά τα βρέφη μπορούν να σκέφτονται?
Ευτυχώς είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν/ δεν θυμούνται.
Αυτές είναι κάποιες από τις ιδέες που μοιράζονται γονείς στην αρχή της θεραπευτικής εργασίας.
Κοινωνικά ο ψυχικός κόσμος των βρεφών συχνά παραμελείται. Η απουσία λόγου συγχέεται και με απουσία σκέψης. Ίσως η ανάγκη των ενηλίκων να προστατευθούν από τη γνώση των δικών τους βρεφικών αναγκών, της δικής τους παρελθοντικής εμπειρίας ως βρέφη, να αποτελεί έναν από τους παράγοντες που οδηγούν σε αυτή την επιθυμία άγνοιας. Ο εσωτερικός κόσμος των βρεφών παραμένει μια ξένη και ίσως αδιάβατη χώρα.
Ποιος ο ρόλος των ψυχαναλυτικών παρεμβάσεων?
Η Ψυχανάλυση προσφέρει μια εδραιωμένη κατανόηση και θεωρητικό υπόβαθρο για τις πρώιμες εμπειρίες του βρέφους, την ψυχική του ανάπτυξη και των σχηματισμό σχέσεων.
Μέσα από την εξειδίκευση από τις γνώσεις που προσφέρει η εκπαίδευση στην παρατήρηση βρέφους, στην κατανόηση των ασυνείδητων επικοινωνιών και της λεκτικής αλλά κυρίως μη λεκτικής επικοινωνίας η ψυχανάλυση είναι σε θέση μα έρθει σε επαφή και να βοηθήσει στην κατανόηση της χώρας των βρεφών.
Γιατί προτείνουμε θεραπευτικές παρεμβάσεις σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης?
H περίοδος της πρώιμης βρεφικής ηλικίας είναι μια περίοδος όπου υπάρχει σημαντική δυνατότητα αλλαγής και μεγάλη ψυχική ευελιξία και ως εκ τούτου προσφέρει το ιδανικό έδαφος για θεραπευτική παρέμβαση.
“It is easier to build strong children than to repair broken men”, Frederick Douglass.
Τα παιδιά σε αυτή την περίοδο είναι πιο ευαίσθητα στις περιβαλλοντικές επιρροές.
Η θεραπευτική εργασία με γονείς και μικρά παιδιά δεν αποτελεί απλά πρόληψη. Είναι πρώιμη παρέμβαση.
Η αναίρεση των επιβλαβών και παθολογικών προβολών, προτού έχουν την ευκαιρία να εδραιωθούν πλήρως, περιλαμβάνει τόσο τη θεραπεία μιας ήδη δυσλειτουργικής σχέσης όσο και τη δημιουργία πιο στέρεων θεμελίων για μελλοντική ανάπτυξη.
Οι παρεμβάσεις σε αυτό το στάδιο της ζωής έχουν μεγάλη επίδραση στις επόμενες γενιές.
Ποιος ο ρόλος μας ως θεραπευτές?
Συναντάμε τις οικογένειες στα αρχικά στάδια της δημιουργίας της σχέσης τους. Οι γονείς μας επιτρέπουν να τους στηρίξουμε να βρουν το δρόμο προς το παιδί τους σε μια τόσο ευαίσθητη περίοδο της ζωής. Είναι μια περίοδος που μπορεί να είναι όμορφη και γεμάτη χαρά, αλλά και με άγχη, ευαλωτότητα και τραύματα. Οι γονείς μας προσκαλούν σε ένα ταξίδι κατανόησης των δυσκολίων και αναγνώρισης της ελπίδας.
Άλκηστις Holmes
Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια Παιδιών και Εφήβων
